ای زخم کمتر خون فشــان
جان رفت از تـــــن ای امـان
رنگیــن مکـــن دامــان مـن
دل گشـت رنـــگ ارغــــوان
نایـــد دگـــر زین لــب نــــوا
ازچشم اشک خـون چـکان
شـلاق جــلادی شکــسـت
از ضرب شصت جان ستان
زنجـیــر سنـگیــن و بُـــران
بـــد طینت و نــامـهـــربــان
چون خِفت برگردن فُـتـــان
بر دست و هم پــا پاسبــان
پرسی نشان از جای مـــن
دور از زمــین و از زمــــــان
افتاده از عرشــم بــبـــیـــن
در چاه چون یوسـف نهـــان
دیگر از ایـن رَه طـــی نـکـرد
نـــی ســارُوان و کــــــاروان
حالــی به ســوز سینـــه ام
فالــی زدم بـــر آســـــمـان
آن لعبـــت غـــایــــت رَسـان
از پــرتـــــــو نـــور جـــهـــان
با خنــــده ای دادم جـــواب
از کُلَّ مَــن تـا لَــیــــهَ فـــآن
گفتـــا مــــرا با غمــــــزه ای
کای مَســتِ رنــدِ بَـــد زبــان
جانت بـــــرون بـــاد از زیـــان
تا کی جفــار کـاری بـــه دل
برکَن زِتـَــــن رَخــــتِ خـَــزان
زنجیـــــر بشکــــن وارهــــان
دل را ازیــــــن رنـــــج کـَــلان
گفتم به ضعــف و خــستـگی
چــون برکـَـنَـــم بَنـــد سَنــان
با این هــمــه زخــم خَــدَنـگ
بر پـشـت و هـــم بــرآســـتان
گفـــتــا بــنـوش از این شراب
از جـــــامِ جـــــانِ جـــــاودان
بَرکَن ز شاخ تــن خــــس اش
چون باغــبـــانی شـــادمـــان
گفتـــم کــجا یابــــم عـــیــان
آن جــــام جــــــان جــــاودان
تا نوشم و مســـتان شــــوم
بر ســر نـــهــم تـــــاج کیــان
گفتا بخــــوان همچون نبـــی
آنــی که خوانـــد آن کــامران
اِقـــرَاء بِران بـَـر لـَـب بـبــیــن
اِعـجــاز اَکـــرَم بَـــر زَبــــــان
بــسم اللـهی بــردم بــه لـب
باریـــد بـــر مــــن آســمـــان
دســت قنــوتـــم پــر شــد از
خـــون قــلــم عـــلــم نــــهان
وانگه به دست شــکر حـــق
نوشــیـــدم از جـــام جــهــان
کنـــدَم ز دِل زَنــگـــار غـــــــم
گشتم چو آیـــیــنــه عــیـــان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر