ایــن روزهــــــا دلــم مجـــروح درد هـــــاست
آشوب کـــرده جــــان غوغـاش بیصـــــداسـت
مستان به چوبِ حَـــد رِندان به حَصـر و چـــاه
منـــصور ســربلـنـــــد بـــر دار گـــــاه گــــــاه
ســــر بـــــر نیـــــاورد خورشید و مهــرِ مـــَـه
خاموش شــد فـلـک از این شـــــب ســیـاه
شاهــد ملول و زرد مطرب غمیـــن نـــوا
سر داده نغمــــه ای بــــــــا ســــــازِ آه آه
ایــران مـــــن حـــراج ایمــان مـــن حــــراج
خُم دل شکسـتـــه و میخــانه هـــاج و واج
مسجد خموشِ مرگ محـــراب قــتــلــگاه
کافر به دَلـــــق دیــن مومن به نقشِ کـفــر
هر یَک به صــورتـــی تزویـــرشــان مبــــاح
مرشد به یوغ و زیــن عــارف به کــار کــــاه
زاهـد به عیش و نوش در کنـــج خـــــانقـــــاه
راهب به دَرس مَـکــر در خـــانـــه خـــــــــدا
هردم رسد به گـــوش از ایـــن مـــنــاره هـا
ایــران مـــــن حـــراج ایمــان مـــن حــــراج
....
پسا نویشت :
همچو شهیدان تنش به خاک نپوسد هر که به تیغ غم تو یافت شـهادت
اوحدی مراغه ای
