هنوز نامیرا

پر کرد آســــــــمان را ابـــــر سیـــــاه  ایــــــام
بشکست  لیلی دهر مجنــــــون شـــهر را جام
مستـــان و  میگساران کردنـــــــد روی پنـهــان
میخانه خالـــــی  و دیــــــر از شـاهـــــد دلارام
افتاد دل به محنـــت در تنــگ بـــند زلـــــف اش
از یاد رفـــت بـــنــــد و مرغــــک بمانـــد در دام
یاد ش  زمن  نیامــد  آن کعبــــــه ی  کرامــــت
پوشانــــد برتــن دل رخـــت سپـیـــــد احـــرام
ناگــه  ببست  درگـــه من مانده خســته در ره
آتش به منزل دل وز کـــــاروان نـــــه پیـغـــام
هیهات از فراقــش رخ زردگشـــت  و انـــــدام 
از دل نرفت مهراش این عشــق بی سرانجام
حالی به جام خالـــی کردم نــظر به حــسـرت
آمد  مرا ندائــــــــی از پشت هفتمیــن بـــــام
گفتی مرا  چه نوشی ای مسـت شوخ بدنـــام
 تســـبیح پاره کــــــردی جانـــــم دمــی بیارام
گفتم به بغض ای دوست اندیشه از غم اوست
تو رو به کاف خود رس ابلیس را چــــه بــر لام
 گفتا تو شــــــرک بردی در کـــار ایــزد خویـش
هر کو گزیـنـد اش غـیر هـرگـز نمـیبــرد کـــــام
رو پخته شو که در عشق توحید شرط  کاراست
 برخوان دوباره از نــــو اخلاص خاص از عــــــام

بالا بلند یار

از آن دو چشم شوخ اش تیری به قلب من زد
رفت  و دگر نیامـــد دوریــش  جان فزایی است
بنشسته ام به درگه تا کی نـــــدا دهـــد کس
آمد به سر فراق  و  پایان  شب جدائــــی است
یاران کـنـنـد عیبـــم زخـم زبــان و  هــــــردم
پرسند کارچونست درویش و دل ربایی است
رفتـم به کوی مستان با روی و مـــوی پنهـــان
رستم من از کتاب و کاین زهد بی ریایی است
آغوش باز کــــرده شاهــــد میـــــان جــــــام ام
نوشم دگر نگویم کاینــجا نه من نه مایــی است
افتاده ام  چو خاموش محراب خم در آغـــوش
سایم دو دیده بر جام  ایـــن  خاک  توتیایی است
ساقی به بـــزم امشب من مســت شـرب در تـــب
پرسد چرانشســتی رقــص و طــرب سمـاعی است
گویـــــــم سماع را مــن  در خــواب یـــار بـیـنــم
خوابم ولیک چرخم کاین چرخ من خــدایی است
کنــــــدم کلاهم از سر پیراهنـــم هــــم از بــــر
افکنده  تن به آتش مس را که کیمیائـــی است
سوزد دلم در آتــــش دور است یــار دلکــــــش
ققنوس پرگشاید خاکســـــترم هوایـــی اســت
آواز دادم از بـــــام بــــــر اختــــــــر و مـــــه رام
کای آسمان وردم امشب نوا نـــــــوایی اســت
مستـــــم خزئـبـــلات و ژاژام ز لــــب بـــریـــزد
تـلـــخ  زبان مـن را  شیرینــم  آشنایـــی اســت